jueves, 10 de julio de 2014

BATALLAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

 A tope , a fondo , a mil vueltas ....., estoy que me sale la motivación por las orejas , vaya con el UTCdf me pone a millllll ,como me poneeeeee , la cuenta atrás ha comenzado y esto señores y señoras, hermanos y hermanas , colegas , amigos y enemigos...., va a ser un puto espectáculo.

    Se están movilizando todos , las localidades de paso , sus aldeas , los caminantes verdes conocidos como Traskis , todos los que forman parte de la Costa da Morte ,todo el mundo quiere apuntarse y empujar a ese pelotón que vamos a recorrer los 203km para hacer ruido..., mucho ruido para esa FEDERACIÓN de ENFERMEDADES RARAS y CRÓNICAS y su gente.  Sonreír es lo que queremos conseguir con ellos , ese es el objetivo , que noten que ahora somos más los que comparten su enfermedad , que sientan que ya no es tan rara , que vean que somos mas los que tiramos del carro ....¿ y tú , te lo vas a perder? , no es tan difícil encontrar a alguien con un problema de esta índole , quizás mas cerca de lo que te parece , AYUDANOSSSSS .


Estos son 3 de los que van a formar parte de este Pelotón Solidario .


Sergio Manuel (Jajo) Lema Rodríguez (80 kms)



O meu nome é Sergio Manuel Lema Rodríguez, ainda que a maioría da xente coñeceme co apodo de "JAJO".  Traballo na informática, que non é o mesmo ca ser informatico, e como di un amigo meu: "Traballo na informática, mentres non poida vivir do deporte".
Pois iso, toda a vida me dediquei ó deporte (Atletismo, Taekwondo, Futbol Sala, Natación, triatlon, trails de montaña, de non máis de 21 km., etc), sempre me gustou facer de todo, ainda que tamén hai que dicilo, nunca fun un referente en nada, ainda que eso sexa o menos importante.
Creo que é interesante, "variar", e non estancarme. E qué mellor forma de facelo que no deporte, e en tódalas facetas que este che permite experimentar.

O principal motivo polo que me apuntei a este Ultra Trail, sen previa experiencia de facer antes nada parecido, foi por facerlle unha pequena homenaxe a miña irmá, Eva Lema Rodríguez, por ser tan forte e tan loitadora.
Ela,  ós 8 anos diagnosticáronlle unha enfermedade chamada "Artitritis ideopática juvenil".
Unha enfermidade que a día de hoxe, ainda non se sabe cal é o motivo da súa aparición, nin tampouco se coñece cura posible. Sábense os sintomas e cómo palialos, pero non erradicar a enfermidade.
Xa vos podedes imaxinar, fai dez anos, o que este supuxo, para unha familia coma a miña (e coma todas), que un médico che diga que non sabe, o motivo polo cal o teu pai, nai, irmán, irmá, fillo, filla...,  padece eso, nin que haxa forma posible de cura.
Obviamente foi un duro golpe, pero pouco a pouco e co esforzo de todos, conseguíronse minimizar os síntomas: 
-Os médicos.
-O eterno esforzo de meus pais pedindo información, inscribíndose a tódalas charlas posibles, e afiliándose á Liga Reumatolóxica Galega http://www.ligagalega.org/, de inestimable axuda para estes casos e fonte inagotable de apoio. 
E sobre todo, buscando solucións.
- E da miña propia irmá, que mostrou unha inquebrantable forza, para superar problemas, e que non se desmorona por nada do mundo.
Esto todo permitiunos a todos, meus pais, miña irmá e máis a min, facer unha vida normal e optar a todalas posibilidades que nos brinda a vida.

Daí a importante que sexa para min esta carreira polo que simboliza; polo caracter solidario, necesario e importantísimo nos tempos nos que vivimos; e por mostrarlle a miña irmá que todo o que vou sufrir e padecer, neste ultra trail , non é nada comparable con todo o esforzo e superación que mostrou ela, en toda a súa vida.

Estas iniciativas, son as que nos mostran, que non estamos / estades solos, sempre haberá xente disposta a axudar polas causas que se creen xustas. Moita forza!

Jajo

Jorge Manuel García (203 kms)



Soy un informático al que le gusta desconectar de la rutina diaria haciendo actividades al aire libre.
Mi primera bicicleta de montaña la tengo desde el año 1990 y desde entonces estuve muchos años dedicado en exclusiva a su disfrute, tengo muchos viajes "aventurillas" con ella. Desde hace un par de años que me mudé a vivir a Santiago contacté con un grupo de gente con el que me metí en temas de trail running y desde entonces combino estas y otras aficiones como el triatlon.

Participo en este trail primero porque me gusta la naturaleza, había oído hablar de esta ruta y de hecho me lo había planteado con un amigo, pero en bicicleta. Cuando me enteré de este ultratrail pues me pareció una ocasión perfecta, además me encajaba perfectamente en el calendario y la causa no podía ser mejor.

Mis palabras para los afectados por enfermedades raras,( aunque quizás este punto no es mi fuerte, pero bueno) sabed que cada uno tiene sus retos, unos más importantes y que otros, evidentemente. No nos damos cuenta de lo importante que es tener salud hasta que la perdemos y, a menudo, no le damos la importancia que tiene. Vosotros tenéis el reto mas duro  por delante, cada paso es un gran logro, mucho más importante y difícil que cualquier gesta que os cuenten. Ánimo!!
Jorge García

Manuel Alcázar (203 kms)



Soy Manuel Alcázar, Abogado, director de Alcázar Patentes; soy presidente de ANPA, de Casas Regionales, pertenezco al Consejo Escolar, etc. Soy colaborador de FEGEREC, de la Fundación Vicente Ferrer, sonrisas de Bombay, Asoc. Española contra el Cáncer, etc.
Siempre he intentado echar una mano y participar en este tipo de actos. Soy por ejemplo, padrino de un sobrino que es un cielo, con síndrome de Down.
 
Os acompaño una foto de las muchas que he realizado estos meses en la Maratón Coruña (corrí por un tema solidario para el Banco de Alimentos), en el Ultra Trail Aldeas de Courel, en la expedición a la cumbre más alta de África Occidental, el Toubkal, (donde tuvimos patrocinadores como Coca-Cola y cedimos todo a niños para fomentar el deporte), en el Trail de Moaña, de Galicia Máxica…
 
Las únicas palabras que puedo dedicar a todos los afectados por alguna enfermedade rara es que es un orgullo ver como lucháis, como peleáis cada día, como afrontáis la vida… nos hace ser mejores a todos, centrarnos en lo verdaderamente importante; nunca podremos dar ni recibir el amor que vosotros tenéis. Tenéis un tesoro que os aporta amor infinito. Gracias de verdad por el ejemplo de vuestras vidas.

Manuel  Alcázar






No hay comentarios:

Publicar un comentario